ေနေကာင္းလား ေမေမ...

‘ငါေနာ္…အရုပ္သာဆိုရင္ တစစီျဖစ္ေအာင္ ခ်ဳိးဖဲ့ လႊတ္ပစ္လုိက္ၿပီး အသစ္တရုပ္ အစားျပန္၀ယ္ လုိက္ခ်င္တယ္’….တဲ့။ အၿမဲတမ္း ေထာ္ေလာ္ကန္႔လန္႔ေတြခ်ည့္ ေျပာတတ္…လုပ္တတ္… စဥ္းစားတတ္တဲ့ သူ႔သမီးႀကီးကို ေဒါသထြက္လြန္းမက ထြက္လို႔ ေျပာတတ္တဲ့ အေမ့ ေဒါသပါ။

ည..ည..ဆုိရင္ေတာ့ အေမတစ္ေယာက္ အကို႔အိပ္ယာေခါင္းရင္းမွာ ရွိေနတတ္ၿပီး အကို႔နား နား ေလးကပ္ၿပီး…တတြတ္တြတ္နဲ႔ ဘာေတြမွန္းမသိ ေျပာေနတတ္တာကို လူမွန္းသိစကတည္းက ေတြ႔ခဲ့ဖူးတယ္။ ေနာက္မွ သိရတာက ေအာ္တုိဆပ္ဂ်က္ရွင္း…လို႔ေခၚတဲ့ မသိစိတ္ကို အမိန္႔ေပးတယ္.. ေခၚမလား မသိပါ။ အဲဒါ လုပ္ေပးေနခဲ့တာတဲ့။

အိပ္မေပ်ာ့္…တေပ်ာ္ အခ်ိန္မွာ ျဖစ္ေစခ်င္တာကို အဲဒီလို ေျပာေပးမယ္ဆိုရင္..မသိစိတ္က မွတ္ ထားၿပီး လိုက္လုပ္လို႔ အဲဒီအတိုင္း ျဖစ္တယ္…လို႔ စိတ္ပညာစာအုပ္ေတြမွာ သူ ဖတ္ဖူးလို႔…ဆိုတာပါပဲ။ အကိုက သူျဖစ္ေစခ်င္သလို သူ ေမွ်ာ္လင့္သလို ျဖစ္မလာေပမယ့္ သူဟာ တေနကုန္ တေနခန္း အိမ္ အလုပ္ေတြ တနင့္တပိုးကို မႏုိင္ရင္ကာလုပ္…ေက်ာင္းကိုလည္း စာေျပးသင္ထားပါလ်က္နဲ႔ ေနာက္ေန႔ လည္း မနက္ေစာေစာ ထရမွာ ျဖစ္ပါလ်က္..အကို အိပ္ခ်ိန္ကိုု ေစာင့္ၿပီးမွ သူျဖစ္ခ်င္တာ ေလးေတြကို တတြတ္တြတ္ ေျပာေနခဲ့ရတာက ညတုိင္း မပ်က္မကြက္ လုပ္ခဲ့တဲ့ မိခင္တေယာက္ရဲ႕ ၀တ္တစ္ပါး….




အဲဒီအကိုက လူပ်ဳိေပါက္မွာ ရည္းစားမ်ားတဲ့ မိန္းကေလးေတြကႀကိဳက္ၾကေတာ့ ထားစရာမရွိေအာင္ စိုးရိမ္ႀကီးခဲ့တဲ့အေမ....

‘…ႀကီးလာရင္ စာေရးဆရာမလုပ္မယ္’….လို႔ ေျပာတဲ့အခါ အနားမွာ ရွိေနတဲ့ အေမက ေျပာလုိက္ပါတယ္။

‘ကိုယ့္…….ကိုယ္ ေျပာင္ေအာင္ သုတ္တတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္စမ္းပါအုံး’..တဲ့။ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လုိမွ ႀကီးၿပီး ျမင္လို႔မရတဲ့ သူ႔မ်က္ေစ့ေအာက္…သူ႔အရိပ္ေအာက္…သူ႔ရင္ခြင္ထဲက ထြက္သြားမွာ စိုးရံြ႕စိတ္နဲ႔ သမီးေလးရဲ႕ အိမ္မက္ကို လက္မခံႏုိင္ခဲ့ပံုမ်ား ေျပာပါတယ္။ ၁၆ ႏွစ္ အရြယ္သမီးကိုမ်ား အေမက …..ေျပာင္ေအာင္ သုတ္တတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္စမ္းပါအံုး….တဲ့။

ငွက္ဖ်ားဒဏ္ကို ေသလုေမ်ာပါး ခံခဲ့ရၿပီး ၪာဏ္ရည္တိုးတက္မႈ ေႏွးေကြးသြားတဲ့ အငယ္ဆံုး သမီးေလး ကို ညညဆို အိမ္စာမပီးလို႔ တရႊဲရႊဲငိုေနတာကို ေခ်ာ့ေမာ့ႏွစ္သိမ့္ၿပီး စာကူက်က္ေပးတတ္တဲ့ အေမ….




ျဖစ္ႏုိင္မယ္..ဆိုရင္ အႏွီးနဲ႔ထုတ္ၿပီး သြားေလရာကို ေခၚသြားခ်င္တုန္းပဲ..လုိ႔ အပ်ံသင္ေနၿပီတဲ့ သား...သမီးေတြကို ေငးရင္း ေဆြးေဆြးျမည့္ျမည့္ ေျပာတတ္ခဲ့တဲ့ အဲဒီ အေမ.....

ေနေကာင္းလား…ေမေမ…