ေတြးမိေတြးရာေနာက္က .... ေရးမိေရးရာ

ကိုေနလင္းနဲ႔က ေတြ႔ခဲေပမယ့္ ေတြ႔တဲ့အခါ တံလွ်ပ္ေရႊျပည္ကို ႀကိဳက္တဲ့အေၾကာင္းေရာ..ေစာင့္ဖတ္ေနတဲ့အေၾကာင္းေရာ..လိုအပ္ခ်က္ေတြေ၀ဖန္တာေရာ..အားပါးတရေျပာျပတတ္တယ္။ အဲလိုမိတ္ေဆြတေယာက္ရွိတာ ေရးဖို႔ တအားပဲ လုိ႔ ခံစားမိတယ္။ ဘေလာ့မိတ္ေဆြအခ်င္းခ်င္း...သူ႔စာကိုယ္ဖတ္..ကိုယ့္စာသူဖတ္ၿပီး ေျပာၾက ေ၀ဖန္ ခ်ီးမြမ္းၾကတာနဲ႔ နည္းနည္းေလး ကြဲျပားတဲ့ ခံစားခ်က္တခုကို ရတယ္လို႔ ထင္တယ္။

တကယ္ေတာ့ တံလွ်ပ္က အပိုင္း (၈) အထိ ေရာက္ေနပါၿပီ။ တကယ္ဆို ဒီလအတြက္ က်မ (၉) ကိုေရးရေတာ့မွာပါ။ ဒီလက တျခားလေတြထက္ အလုပ္ခ်ိန္ေတြမ်ားလာေတာ့ အဲဒီဘက္ကို စိတ္ကို မလည္ဘဲျဖစ္ေနတာ။

ကိုယ္က အခန္းဆက္ေရးမိမွေတာ့ ရပ္ထားလို႔ မရေတာ့တဲ့အတြက္ အနည္းဆံုးတလတႀကိမ္ေတာ့ ေရး ျဖစ္မွာပါ။ ေလာေလာဆယ္ ဖတ္ပီးသားေတြေပမယ့္ ဘေလာ့မွာ အပိုင္း (၈) ကို ေက်ာ္တင္လုိက္ရင္လည္း မျဖစ္ျပန္တာေၾကာင့္ အခု အပိုင္း (၄) ကုိပဲ အားနာ ပါးနာ ျပန္တင္ေပးရအုန္းေတာ့မယ္။

ဒီေန႔ေတာ့လား.... CR လို႔ေခၚတဲ့ သတင္းေဆာင္းပါး တပုတ္၊ ေနာက္ Fresh News လို႔ေခၚတဲ့ လတ္တေလာ တက္လာတဲ့ သတင္းက ေလးငါးပုတ္...(ပံုမွန္ကေတာ့ ေလးပုတ္ေလာက္ပါ။ ကိုယ္ေရးတဲ့အပုတ္က အသစ္တက္လာရင္ အဲဒါကို Second Show အတြက္ renew ျပန္ျပန္လုပ္ေပးရေသးတာနဲ႔ဆိုေတာ့ တမနက္အတြင္းမွာ ေလးငါးေျခာက္ပုတ္ေလာက္...ဒါေတာင္ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ လုပ္ႏိုင္ပါ့မလား..စိုးရိမ္ေနတုန္း...

အခက္ဆံုးက အဖဲြ႔အစည္းနံမည္ေတြ ဗမာလို ဆီေလွ်ာ္ေအာင္ စဥ္းစားရတာ (အလကား သက္သက္ ပဏာယူၿပီးေရးေနတာ။ စီနီယာေတြကို ေမးလိုက္တာက မ်ားပါတယ္ ...တကယ္ေတာ့) ေနာက္တခုက ႏိုင္ငံတကာက လူမ်ဳိးေပါင္းစံုရဲ႕ နံမည္ေတြကို မွန္ေအာင္ေခၚရတာ။ အခုထိ နံမည္ရြတ္တုိင္း ထစ္ထစ္ေနေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သည္းခံခြင့္လႊတ္နားဆင္တဲ့ ပရိတ္သတ္ကို သိပ္ေက်းဇူးတင္တာပဲ)

ရာထူးတက္သြားတဲ့ အေမ့အတြက္ ကြန္ဂရက္က်ဴးေလးရွင္း ...လုိ႔ လွမ္းေျပာတဲ့ ဦးေလးစကားကိုေတာ့ တရုတ္ဇာတ္လိုက္သံ ခပ္ပါပါနဲ႔....“က်ေနာ္မ်ဳိးႀကီး မခံယူ၀ံ့ပါ...” လုိ႔ ဒါမွ မဟုတ္ “က်ေနာ္မ်ဳိး ရွက္မိပါတယ္” ...လုိ႔ လက္သီးႏွစ္ဘက္ဆုပ္ယွက္ရင္း ျပန္ေျပာလုိက္ရင္ ေကာင္းမလား စဥ္းစားမိတယ္။ လူႀကီးကို ေနာက္သလို ျဖစ္ရာ မက်ဘူးဆိုရင္ေျပာတာပါ။

မတ္လ (၅) ရက္။ ၂၀၁၀။